Το Δημοτικό σχολείο, Ρουσσοσπιτίου και φέτος, γιόρτασε το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Μέσα στην «αγκαλιά του», έχουν μαθητεύσει, γενιές και γενιές μαθητών.
Χρόνια ολόκληρα στέκει εκεί περήφανο και με πείσμα και αγάπη μεγαλώνει τους μικρούς μαθητές, οι οποίοι μετατρέπονται σε άξιους πολίτες, χρήσιμοι στη κοινωνία μας.
Σκεπτόμενοι, όλες αυτές τις γενιές μαθητών, που πέρασαν από αυτό το μικρό αλλά γεμάτο δύναμη και ζωντάνια, Δημοτικό Σχολείο, επικράτησε συγκίνηση.
Για άλλη μια γενιά, έφτασε, λοιπόν, η ώρα και είναι έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει σε νέους δρόμους, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά μας, μένουν ακόμα στη αγκαλιά του, μέχρι να φτάσει και η δική τους ώρα να φύγουν.
Με υπερηφάνεια παρακολουθήσαμε τη προσπάθεια των παιδιών μας, όλο το χρόνο. Παρακολουθήσαμε τη προσπάθεια των Δασκάλων και τη συμπαράσταση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Όλοι μαζί σε ένα κοινό στόχο, έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους για τα παιδιά.
Το απόγευμα, αυτό, απλός επισφράγισε την επιτυχία αυτής της χρονιάς. Απαλλαγμένοι από το άγχος της σχολικής ζωής, οι μαθητές, διασκέδασαν, τραγουδώντας, χορεύοντας και οι γονείς, απολάμβαναν τα παιδιά τους.
Η Έκτη και η Πέμπτη τάξη, με τη βοήθεια του δασκάλου κυρίου Νεκτάριου Μυρτιανού, ετοίμασαν, μια καταπληκτική θεατρική παράσταση, το έργο του Αριστοφάνη «Ιππείς».
Μέσα από αυτό το θεατρικό, οι μικροί μαθητές και οι γονείς, μπόρεσαν να κατανοήσουν, το πόσο μοιάζουν οι κοινωνίες και οι δομές της Αρχαίας Ελλάδος με τη σημερινή Ελλάδα.
Η Έκτη τάξη, αποχαιρέτησε το αγαπημένο τους σχολείο, ομολογώντας ότι μόνο καλές αναμνήσεις παίρνει μαζί.
Τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στη συνέχιση της μαθητικής τους καριέρας και να θυμούνται πάντα, ότι πάντα θα είναι μέρος και κομμάτι, αυτού του αγαπημένου σχολείου. Μπορούν απλά να συμβάλουν στο μέλλον και αυτά τα παιδιά με τον τρόπο τους ώστε το Δημοτικό σχολείο να συνεχίσει την όμορφη και περήφανη Ιστορία του.
- Προσωπικά, θέλω να αναφέρω ότι, παρόλο που δεν είμαι Ρουσσοσπίτιανός ,γηγενής, νιώθω υπερήφανος, το ότι τα παιδιά μου, βρίσκονται κάτω από τη στέγη, ενός τόσο Ιστορικού σχολείου.
Και εγώ και η οικογένεια μου, έχουμε αγαπήσει αυτό το τόπο. Έχουμε δεθεί με το τόπο και τους ανθρώπους και αισθανόμαστε σαν να έχουμε γεννηθεί εδώ.
Πιστεύω ότι αυτός ο τόπος αξίζει το καλύτερο και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε ενωμένοι. Αν δώσουμε το καλύτερο μας εαυτό πέρα από κάθε εγωισμό και προσωπική εμπάθεια, μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο για όλους μας.
Η μικρή μας κοινωνία το αξίζει. Δείτε τα παιδιά μας, ζουν σε έναν πραγματικό παράδεισο που κάθε γονιός θα ονειρευόταν για το παιδί του. Ζουν ανθρωπινά, πέρα από το άγχος και τη βία της πόλης. Αυτό αξίζει στα παιδιά μας και σε εμάς, μια ανθρώπινη ζωή, αγάπη, κατανόηση, αλληλεγγύη… Το σχολείο, είναι πολιτισμός, είναι η καρδιά του τόπου μας, είναι αυτό που μας κρατάει πολιτισμικά και κοινωνικά ζωντανούς. Χωρίς παιδιά και χωρίς παιδεία τι μπορεί να είναι άραγε ο τόπος μας…
Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε, αυτό το σχολείο να συνεχίσει να υπάρχει και να είμαστε υπερήφανοι για αυτό.
Εύχομαι, ένα όμορφο καλοκαίρι για όλους τους μαθητές.
