Η φωτιά έσβησε αλλά, έμειναν οι πληγές που πρέπει να «γιατρευτούν».
Εκείνη την ημέρα, ο Θεός, πρέπει, στη κυριολεξία, να έβαλε το χέρι του! Και αυτό γιατί, είναι σίγουρο, ότι οι ζημιές και η έκταση της φωτιάς, σε συνδυασμό με την ένταση του ανέμου θα μπορούσαν να ήταν ανυπολόγιστη…
Τώρα, την επόμενη ημέρα, αναμετρώντας τη ζημιά, οι πληγές είναι αρκετές, αλλά όχι αγιάτρευτές!
Η «φύση» σε λίγο όπως και σε άλλες περιπτώσεις θα κάνει και πάλι το θαύμα της, αρκεί, εμείς, όλοι εμείς οι κάτοικοι και μη, να σταθούμε αρωγός της!
Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσουμε τη φύση να επουλώσει τις πληγές, που της προκαλέσαμε και ταυτόχρονα να μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη…
– Αν μη τη άλλο, το να βάζεις φωτιά, για να κάψεις ξερά χόρτα και φύλα, με 10 μποφόρ αέρα, σίγουρα, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξυπνάδα… το θέμα είναι ότι το τίμημα, της ανοησίας, της επιπολαιότητας, ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί, το πληρώνουν ΟΛΟΙ και πρώτα από όλοι οι «συγκάτοικοι μας», μέσα στη χλωρίδα και πανίδα του τόπου μας, όλα τα ζωντανά, που εμείς δεν τα βλέπουμε, αλλά είναι γύρω μας και έχουν δικαίωμα και αυτά, στη ζωή…
Το «μαύρο», που αφήνει πίσω της η φωτιά, είναι αποκρουστικό, είναι απαίσιο, αλλά είναι εκεί για να μας θυμίζει την ανοησία… βέβαια, μέχρι να το ξεχάσουμε… και να κάνουμε και πάλι τα ίδια… Ελπίζω πως όχι!
Σημείωση : Θέλω να τονίσω ότι, το πώς ξεκίνησε η φωτιά δεν το γνωρίζουμε, ούτε και είμαστε εμείς που θα το ερευνήσουμε.
Η πυροσβεστική είναι η μόνη αρμόδια για να ανακαλύψει το πώς και με ποιον τρόπο ξεκίνησε η φωτιά.
Αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε όλοι, είναι ότι όλα ξεκίνησαν από ένα επιπόλαιο λάθος και αυτό είναι όλο.
